AUGUST III WETTYN

August III Wettyn urodził się w Dreźnie 7 października 1696 roku. Był jedynym dzieckiem elektora Saksonii Fryderyka Augusta I Wettyna, późniejszego króla Polski Augusta II, i jego żony Krystyny Eberhardyny. W młodości odebrał bardzo staranne wykształcenie – obejmowało ono naukę języka niemieckiego, łaciny, rosyjskiego oraz polskiego. Ponadto młody książę zgłębiał tajniki fizyki, chemii, matematyki, geometrii, astronomii, medycyny. Ćwiczył także jazdę konną. Jego naukowa podróż po dworach europejskich, trwała aż 8 lat.

August II Mocny, przewidując swego potomka na następcę na tronie polskim, wpłynął na syna, aby ten dokonał potajemnej konwersji z luteranizmu na katolicyzm, co miało sprawić, aby Polacy spoglądali na niego łaskawszym okiem. Książę posłuchał ojca i dokonał tego aktu 27 listopada 1712 r. w prywatnej kaplicy legata papieskiego. 

Śmierć Augusta II (na początku 1733 r.) otworzyła dla jego syna drogę do korony Polski, choć początkowo wydawało się, że szlachta poprze raczej Stanisława Leszczyńskiego, który zresztą został ogłoszony królem na sejmie elekcyjnym zwołanym po śmierci Augusta II. Czy to zatrzymało „apetyty” Augusta III? Absolutnie nie. Mając wsparcie Prus (zrzekł się praw do tronu cesarskiego w Austrii) oraz Rosji (w jej strefę wpływów oddał Kurlandię) wkroczył z wojskami saskimi i rosyjskimi do Polski. Na wieść o zbliżających się wojskach saskich część szlachty (głównie litewskiej magnaterii) przyłączyła się do secesjonistów, a sam Leszczyński musiał uciekać z Warszawy do Gdańska. August III – pod osłoną rosyjskich bagnetów – został wybrany królem 5 października 1733 r., a 17 stycznia 1734 r. w katedrze na Wawelu został koronowany na króla Polski. To jednak nie uspokoiło nastrojów szlachty. Wojna między stronnikami Leszczyńskiego i Augusta III trwała aż do 1736 r., do czasu, gdy podczas sejmu pacyfikacyjnego oficjalnie potwierdzono tytuł królewski Wettyna.