Wybór Stanisława Augusta Poniatowskiego na króla Polski

7 września 1764 roku Stanisław August Poniatowski został wybrany na króla Polski. Objął tron po zmarłym w 1763 roku Auguście III.

Poniatowski został wybrany w czasie sejmu elekcyjnego, który rozpoczął się na początku września 1764 roku. Poprzedził go sejm konwokacyjny, w czasie którego przeprowadzono kilka ważnych reform państwowych, w tym zniesiono liberum veto (ale tylko w głosowaniach dotyczących spraw wojskowych i skarbowych). Cała elekcja odbywała się pod nadzorem przebywających na terenie Rzeczpospolitej wojsk rosyjskich. Sprawą interesowała się osobiście caryca Katarzyna II.

Oprócz Poniatowskiego, którego kandydaturę popierała Familia Czartoryskich oraz władcy Rosji i Prus, o tron polski ubiegali się także syn Augusta III, Fryderyk Krystian Leopold Wettyn, Jan Klemens Branicki oraz Adam Kazimierz Czartoryski. Ten ostatni wycofał się jednak niedługo przed elekcją.

Faworyt carycy Katarzyny II został wybrany głosami ponad 5000 przedstawicieli szlachty. Już 13 września zaprzysiągł pacta conventa, a 25 listopada 1764 roku został koronowany. Uroczystość odbyła się w kolegiacie św. Jana w Warszawie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

WŁADYSŁAW JAGIELLOŃCZYK (1456-1516) - król Czech i Węgier

Obraz
Sala Władysławowska zamku praskiego W kompleksie na Wzgórzu Zamkowym Hradczany (Hradčany) w Pradze największym obiektem reprezentacyjnym jest Sala Władysławowska. Była przeznaczona na najważniejsze ceremonie Królestwa Czeskiego oraz – co miało imponować i pokazać wielkość dworu – organizowanie pod dachem, a więc bez względu na pogodę, turniejów rycerskich. Ważnym architektonicznie elementem konstrukcji był wysoki tunel, którym rycerze mogli na koniach wjeżdżać na salę bezpośrednio z dziedzińca. Sala jest pamiątką po rządach w Królestwie Czeskim polskiej dynastii Jagiellonów. Co prawda, historycy czescy nie oceniają najwyżej panowania polskiego króla, ale Vladislavovský sal wszedł do historii czeskiej i stał się chlubą miasta i kraju. Sala stała się miejscem symbolicznym, pojawia w pieśniach, poezji i powieściach. Nie wszyscy jednak wiedzą, że jest to materialna pozostałość po wspólnym polsko-czeskim epizodzie w historii naszych krajów i narodów. Sala ta miała być symbolem i zaczynem wi
Czytaj więcej

Włodzimierz Wielki. Pogromca Lachów (Polaków) i budowniczy potęgi państwa ruskiego

Obraz
AUTOR - MARIUSZ SAMP Wyprawa Włodzimierza Wielkiego na państwo polskie w 981 roku była jednym z najważniejszych wydarzeń najstarszej historii naszego kraju. Chociaż dokładny przebieg wyprawy pozostaje nadal przedmiotem dyskusji wśród historyków, jej skutki okazały się dalekosiężne… Postawa Mieszka I Nie wiadomo, co robił Mieszko I podczas zwycięskiej wyprawy Włodzimierza Wielkiego z 981 roku. Raczej jest mało prawdopodobne, by Piastowi udało się rozkodować zamiary przeciwnika i przygotować wschodnią rubież państwa do obrony. W przypadku podjęcia jakichkolwiek działań ze strony polskiego władcy, powinniśmy się spodziewać aktywnej obrony najechanego obszaru przez Polaków, co niestety nie znalazło odbicia w źródłach. Co więcej, z dostępnych przekazów pisanych wynika, iż skala odniesionego sukcesu przez Rurykowicza była ogromna, ponieważ zdołał on podczas jednej kampanii zająć spory szmat ziemi, a jak sądzą niektórzy historycy do tego było potrzebne zorganizowanie przynajmniej kilku wypraw
Czytaj więcej

POLSKI KOŚCIÓŁ PRAWOSŁAWNY W OKRESIE MIEDZYWOJENNYM. Konflikty wewnetrzne

Obraz
AUTOR - MACIEJ STRĄCZYŃSKI Wyznanie prawosławne było obecne w Polsce zawsze. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów, której granice sięgnęły daleko na wschód, było powszechne, a bardzo wielu zasłużonych dla Polski było tego wyznania. W szczególności dotyczyło to Rusinów, czyli dzisiejszych Ukraińców. Wiele znanych rodów szlacheckiej było prawosławnych, choćby Chodkiewiczowie (pierwszy wywodzący się z tej rodziny hetman, Grzegorz czyli Hrehory Chodkiewicz, posługiwał się niemal wyłącznie językiem rusińskim), czy Wiśniowieccy – słynny Jeremi urodził się jako prawosławny, sam przeszedł na katolicyzm, co po latach otworzyło jego synowi, Michałowi Korybutowi, drogę do tronu.  Pod zaborem rosyjskim prawosławni znaleźli się w szczególnej sytuacji. Prawosławie było religią zaborcy. Już w okresie rozbiorów „obrona prześladowanych prawosławnych” była pretekstem do rosyjskiej interwencji. Po rozbiorach Rosjanie często wymuszali przejście na prawosławie. Dotyczyło to zwłaszcza unitów, katolików wschodn
Czytaj więcej