HISTORIA POLSKI. Najważniejsze wydarzenia. Władcy i władczynie. Dowódcy wojskowi. Powstania i bitwy

Zofia Holszańska dla Jagiełły zmieniła wyznanie. Dała królowi następcę, lecz oskarżono ją o zdradę Zofia Holszańska była czwartą żoną Władysława Jagiełły i pierwszą, która dała królowi upragnionych synów. Swojej roli nie ograniczyła jedynie do reprezentowania królestwa u boku męża. Była zaangażowaną politycznie królową, ale i tak dosięgnął ją skandal obyczajowy. Tak jak Anna Cylejska, druga żona króla, Sonka musiała oczyścić się z haniebnego zarzutu cudzołóstwa. Sonka urodziła się około 1405 roku. Pochodziła z litewskiego rodu Holszańskich. Była drugą z trzech córek kniazia Andrzeja i księżniczki druckiej Aleksandry. Gdy zmarł jej ojciec, wraz z matką i siostrami zamieszkała na dworze księcia druckiego Semena. Prawosławna rodzina ulegała ruskim wpływom. Właśnie dlatego  młodą Sonkę nazywano ruską księżniczką.  Nie miała nią jednak długo pozostać. W wieku 18 lat została  koronowana na królową  Polski , a wkrótce potem powiła trzech synów i  zapewniła sukcesję tronu . Żeniąc się z młodą 

Bitwa nad rzeką Basią  rozegrała się dnia 8 października 1660 nad rzeką  Basią  w rejonie  Mohylewa , pomiędzy wojskami  Rzeczypospolitej  a  rosyjskimi  i wspierającymi ich  Kozakami  oraz  Tatarami  w trakcie  wojny polsko-rosyjskiej 1654–1667 . Wiosną i latem cztery wielkie armie wojska  Carstwa Rosyjskiego  dokonały inwazji na terytorium Rzeczypospolitej pod pretekstem pomocy  powstaniu Chmielnickiego  oraz zajęcia  Ukrainy  na podstawie  ugoda perejasławska  zawartej 8 stycznia 1654 pomiędzy  Bohdanem Chmielnickim  a carem  Aleksym I . Wiosną wojska rosyjskie zajęły Ukrainę, a latem trzy armie wkroczyły do  Wielkiego Księstwa Litewskiego  pod pretekstem pomocy ludności  prawosławnej . W wyniku zajęcia ponad połowy swojego terytorium Rzeczpospolita została wciągnięta do  wojny obronnej , która trwała do roku 1667. Wojna ta została przerwana przez  potop szwedzki  w wyniku  rozejmu  zawartego w  Niemieży  3 listopada 1655, lecz zanim do niego doszło w 1654 wojska rosyjskie wkroczyły

Leszek Moczulski , właśc.  Robert Leszek Moczulski  (ur.  7 czerwca   1930  w  Warszawie , zm.  10 października   2024  tamże) – polski  dziennikarz ,  publicysta ,  polityk ,  historyk  i  geopolityk ,  doktor habilitowany   nauk humanistycznych . Kandydat na urząd  prezydenta RP  w  wyborach w 1990 . Działacz opozycji w okresie  PRL , wielokrotnie aresztowany, łącznie przez około sześć lat więziony, w tym okresie z przyczyn politycznych. Współzałożyciel  Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela , założyciel i wieloletni przywódca  Konfederacji Polski Niepodległej . Poseł na  Sejm   I  i  II kadencji . Używał  pseudonimów   Lem ,  Leszek Karpatowicz ,  Natalia Naruszewicz ,  Rt. ,  Robert Trzywdar . Syn Stanisława. Po wojnie Leszek Moczulski wraz z rodziną przeniósł się z Warszawy do  Sopotu . W 1946 dołączył do młodzieżowej Podziemnej Zbrojnej Organizacji Antykomunistycznej w Sopocie. Wkrótce po powrocie do Warszawy podjął studia na  Uniwersytecie Warszawskim . W 1947 wstąpił do  Zwią

Bitwa pod Humiennem  ( węg.   Homonnai csata ) –  bitwa  stoczona w dniach 22–23 listopada 1619 między polskimi  lisowczykami  w służbie Habsburgów a wojskami siedmiogrodzkimi. Do starcia nazwanego  pierwszą odsieczą wiedeńską doszło w czasie  antyhabsburskiego powstania  na  Węgrzech  i  Morawach , będącego częścią  wojny trzydziestoletniej (1618–1648) W pierwszych latach XVII wieku  Habsburgowie austriaccy ograniczyli prawa protestantów w krajach wchodzących w skład ich  Monarchii , co spowodowało narastanie konfliktu pomiędzy państwami  protestanckimi  a  katolickimi . Sygnałem do wojny stała się  defenestracja praska  w maju 1618, czyli wyrzucenie przez okno  zamku  na  Hradczanach  dwóch namiestników cesarskich. Sytuacja militarna cesarza  Ferdynanda II  pogorszyła się wraz z końcem roku, więc cesarz zdecydował się wysłać do  Rzeczypospolitej  oficjalne poselstwo z prośbą o pomoc, ale król  Zygmunt III Waza  nie chciał oficjalnie angażować się w wojnę. W tym samym okresie  Czesi  

Stefan Chmielecki  herbu  Bończa  (ur. ok.  1580 , zm.  20 lutego   1630 ) –  wojewoda kijowski  od 1629,  strażnik wielki koronny ,  starosta   owrucki  i  taborowski . Jego żoną była  Teofila Chmielecka . Wziął udział w  wojnie polsko-rosyjskiej 1609-1618 . W 1612 przystąpił do zawiązanej w okupowanej przez polskie wojska  Moskwie   konfederacji Cieklińskiego , powołanej w celu wymuszenia zapłaty zaległych żołdów. Po zakończeniu wojny przeszedł na służbę u  Ostrogskich . W 1616 wspierał pretendenta do tronu  siedmiogrodzkiego  przeciwko  Gáborowi Bethlenowi . W 1620 wziął udział w  wyprawie cecorskiej  hetmana  Żółkiewskiego . 19 września brał udział w bitwie z wojskami Skinder Baszy pod Cecorą. Podczas nocnej paniki w obozie armii koronnej z 20 na 21 września wycofał się wraz ze swoim oddziałem za Prut i powrócił do kraju. W 1621 wstąpił na służbę  Tomasza Zamoyskiego , zostając dowódcą jego oddziałów, strzegących pogranicza z  Turcją . W czasie  bitwy pod Martynowem  z  Tatarami  w